1η Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου χορού
στο Θέατρο ΠΚ
21 ομάδες, 50 χορευτές, 3 μέρες παρουσιάσεων
Το Θέατρο ΠΚ ανοίγει τις πόρτες του σε νέους καλλιτέχνες και διοργανώνει την 1η Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου Χορού. Με στόχο η Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου Χορού να γίνει θεσμός, ο χώρος του θεάτρου ΠΚ θα φιλοξενήσει νέους χορευτές δίνοντάς τους την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά και τις ιδέες τους προάγοντας την τέχνη του χορού.
In-forest, Blossom Threes
«Γρύλιζε, σταμάτησε να γρυλίζει, μύρισε, κινήθηκε αργά, μετά πιο γρήγορα, μετά ακόμα πιο γρήγορα προς το κρέας.» Περιφρόνηση μαζί με αγωνία, αγωνία για το άγγιγμα. Όχι αγωνία, σπαραγμός. Ούτε καν άγγιγμα, κατασπάραξη. Όλα μέσα μας. Ζώα και άνθρωποι την ίδια στιγμή, «όχι φυτά». Τρεις οντότητες μετέρχονται μορφές. Η μία βγαίνει μέσα από την άλλη, γεννιέται και γεννάει μαζί. Εξουσιάζω, υπακούω, εγκλωβίζομαι, φεύγω, επιστρέφω, διεκδικώ, εγκαταλείπω, παραμονεύω, ορμάω, εγκλωβίζω, κατασπαράσσω, επιβιώνω, κατασπαράσσομαι. Θύτες και μετά θύματα. Και ύστερα θύτες πάλι, ή ίσως θύματα άλλη μία φορά, μέχρι να μην υπάρχει κανένας ρόλος, μέχρι να αναζητήσουν την επιβίωση ξανά, μέσα στο πιο βαθύ δάσος.
Ερμηνεύουν: Λομποτέση Πηγή, Ουζουνίδου Άννα, Παγκαλιά Ελένη
Χορογραφία: Blossom Threes
InertiA, Carmina
”Η συμπεριφορά όλων των σωμάτων μπορεί να περιγραφεί λέγοντας ότι τα σώματα τείνουν να εξακολουθούν να κάνουν ό,τι κάνουν, εκτός αν δράσει πάνω τους μια δύναμη που δεν εξουδετερώνεται . Στην πραγματικότητα, είναι η φυσική τάση που έχουν τα σώματα να αντιστέκονται σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Η τάση αυτή περιγράφεται ως αδράνεια ( InertiA).
Αν όλα αυτά τα εξετάσουμε κινησιολογικά, τι πρόκειται να συμβεί στα σώματα μας που αλληλεπιδρούν, εξαιτίας της αδράνειας;
Ερμηνεύουν: Κορίνα Κόκκαλη, Πηνελόπη Σαρηγιάννη, Χρυσούλα Τσίπα
Χορογραφία: Χρυσούλα Τσίπα
Apple Bites, Skin And Bones
Η ιδέα του μήλου ως το αντικείμενο του πόθου, αντιπροσωπεύει την εξάρτηση του ανθρώπου από καταστάσεις και επιλογές που οδηγούν στο χάος και στην καταστροφή . Στη συγκεκριμένη εκδοχή , το θανατηφόρο αντικείμενο (μήλο) , το οποίο έχει δημιουργηθεί από το Κακό για να πράττει το Κακό, συνειδητοποιεί την πραγματική του δύναμη και στρέφεται ενάντια στον δημιουργό του. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ώθησης και απώθησης μεταξύ δυο πόλων. Ο άνθρωπος του σήμερα, είναι τόσο αποξενωμένος και εξαρτημένος από τον ναρκισσισμό του, τη δίψα του για εξουσία και την ανάγκη για επιβολή της δύναμής του, με αποτέλεσμα να χάνει όχι μόνο την προσωπικότητα του αλλά και την ίδια του την ψυχή.
Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνα Τσικρικού, Μαριάνθη Κούρου
Χορογραφία: Κωνσταντίνα Τσικρικού , Μαριάνθη Κούρου
FAN, Βιβή Μπρακουμάτσου
Η βεντάλια συμβολίζει τους τρόπους που χρησιμοποιούμε για να κρύψουμε κομμάτια του εαυτού μας μας από τους άλλους ή να κρυφτούμε από εμάς τους ίδιους. Την έχουμε πάντα μαζί μας και κάθε φορά που πρέπει να φανερώσουμε στοιχεία του εαυτού μας που δεν έχουμε αποδεχτεί, την ανοίγουμε για να κρυφτούμε με όμορφο και επιδέξιο τρόπο. Όταν όμως καταλάβουμε ότι πρέπει να την αφήσουμε στην άκρη, τότε μένουμε εκτεθειμένοι απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους . Όμως, όσο και δύσκολο να είναι και όσο αν μας προκαλεί η «βεντάλια» απέναντί μας, πρέπει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι και να καταλάβουμε πως όσο τη χρησιμοποιούμε, τόσο ενισχύεται η ανασφάλειά και ο φόβος μας. Άρα πρέπει να συνεχίσουμε ελεύθεροι από κάθε τέχνασμα που νομίζουμε ότι μας παρέχει ασφάλεια.
Ερμηνεύει: Βιβή Μπρακουμάτσου
Χορογραφία: Βιβή Μπρακουμάτσου
Ακροπατώντας, Ρους
Το ρίσκο είναι κίνηση. Ρισκάροντας η κινητική φόρμα στοχεύει να αγγίξει το άκρο και να ταλαντευτεί ανάμεσα στη βαρύτητα και τα αποτελέσματά της. Άλλοτε αντιστέκεται παλεύοντας εναντίον της και απομακρύνεται από το γήινο είναι της και άλλοτε συμπαρασύρεται μαζί της και συνθλίβεται στο έδαφος. Ακροπατεί στη λεπτή γραμμή, που βρίσκεται στο διάμεσο της απόλυτα σιωπηλής συγκέντρωσης μιας άγρυπνης προσευχής και του κοσμικού θορύβου. Αν δεν ρισκάρεις μένεις ακίνητος….
Ερμηνεύουν: Κέλλυ Αρώνη, Δανάη Βογιατζή, Άννα Πατσικού
Χορογραφία: Ρους
Lost, The Muses
Και ξαφνικά αναπάντεχα φτάνεις εδώ από το πουθενά, ή μήπως απ’ το άπειρο; Και είσαι μόνος, ξένος, χαμένος. Δεν ξέρεις το παραμικρό για τούτον τον τόπο που ήρθες, δεν ορίζεις τίποτα. Όμως δεν είσαι μόνος. Να! Βλέπεις αυτόν που πλησιάζει, φοβάσαι. Εχθρός ή φίλος; Πισωπατάς διστακτικά και περιμένεις, κι έρχεται προς το μέρος σου. Φοβάται κι αυτός, θέλει να σε διώξει. Χαμένος. Παιχνίδι κυριαρχίας; Παιχνίδι επιβίωσης; Κατακτητής και αμυνόμενος; Υπερασπιστής και εχθρός; Λεπτή η διαχωριστική γραμμή. Όμως αν κοιταχτείτε στα μάτια, φτάνει μια στιγμή για να δείτε ότι δεν έχει να φοβηθεί κάτι ο ένας απ’ τον άλλον. Και να! Κάτι λάμπει! Είναι η δύναμη που φέρνει η συμφιλίωση, η αρμονία που φέρνει η συνύπαρξη, η χαρά που φέρνει η λύτρωση απ’ τα δεσμά του φόβου. Χαμένοι;
Ερμηνεύουν: Ράνια Αινίτη, Κλειώ Αρβανίτη
Χορογραφία: Ράνια Αινίτη, Κλειώ Αρβανίτη
Brea(r)th, L.A.A.V.I.
To brea(r)th είναι ένα έργο που δημιουργήθηκε γύρω από τον προβληματισμό των εννοιών της ατομικότητας και της συλλογικότητας. Σε ένα απλό σκηνικό με κύριο στοιχείο την φυσική ύλη (χώμα) παρουσιάζει την ατομική και συλλογική ταυτότητα ενός ατόμου ως ανάγκη και θεμελιώδες στοιχείο της προσωπικότητάς του. Ο διχασμός του ατόμου ανάμεσα στην ανάγκη του να περιφραχτεί με ένα δικό του προστατευτικό τείχος και την ανάγκη του να αποτελέσει μέρος ενός συνόλου γίνεται εμφανής μέσα από μία συνθήκη χτισίματος, διάλυσης και αναδόμησης νοητών συνόρων.
Ερμηνεύουν: Ίρις Κατράκη-Παύλου, Άγγελος Αντωνάκος, Ελιάν Ρουμιέ, Βάσια Ζορμπαλή, Ζωή Σωτηροπούλου
Χορογραφία: Ίρις Κατράκη-Παύλου
Toreador Photography 